Kategoria: literatura młodzieżowa
Jesteśmy Sinclairami.
Żadne z nas nie żyje w biedzie.
Żadne z nas się nie myli.
Mieszkamy - przynajmniej w lecie - na prywatnej wyspie u wybrzeży stanu Massachusetts.
Być może to wszystko, co musicie o nas wiedzieć.
Poza tym, że niektórzy z nas są ŁGARZAMI...
Rodzina Sinclairów spędza każde lato na swojej pięknej, malowniczej wyspie. Jednak lata piętnastego coś się wydarzyło. Cadence miała wypadek, przez który cierpi na straszne migreny. Jednak nie tylko one są skutkiem wypadku. Dziewczyna niewiele pamięta z tego lata. Bardzo, bardzo niewiele - dosłownie pojedyncze szczególiki. Usilnie stara się zapełnić tę dziurę wspomnieniami, jednak to nie jest takie proste, zwłaszcza że nikt nie mówi o tamtym lecie, ani nie odpowiada na jej pytania.
To jest absolutne maximum jakie możecie wiedzieć o tej książce. Ją trzeba odkrywać samemu strona po stronie. Zdanie po zdaniu. Najchętniej nie napisałabym o fabule nic. I nie wstawiłabym opisu. I napisała tylko przeczytajcie to.
Ale zachowam resztki profesjonalizmu i nie będę się aż tak poniżała...
Jest to pozycja, którą po prostu bierzecie do rąk, zaczynacie czytać i kończycie, bo nie możecie się oderwać.
Autorka pisze niby prostym, ale jednak bardzo ładnym językiem. Momentami mamy również inny sposób zapisania tekstu.
Zamiast tekstem ciągłym
niektóre zdania/słowa
są zapisane
pod sobą.
Byliśmy łgarzami to specyficzna książka i trzeba to przyznać. Ale to czyni ją jeszcze bardziej wyjątkową. Przyznaję, że w trakcie czytania czasami nachodziły mnie myśli, że hmm...coś mi w niej nie gra. Jednak tę książkę trzeba przeczytać do ostatniego zdania, żeby w pełni ją zrozumieć.
Uważam, że warto też zwrócić uwagę na sam motyw rodziny. Sinclairowie są bogaci, biali, wysocy, z blond włosami - idealni. Aż zbyt idealni. Nie pozwalają sobie na upadki. Ba, nawet na rozpacz. Zawsze pewni siebie, wiedzą czego chcą i dążą do tego nie bacząc na nic. Jednak jak wiadomo w życiu nic nie jest idealne. Ale o tym co skrywa ta rodzina i jej poszczególni członkowie, jacy są naprawdę, musicie przekonać się sami.
Bardzo podobały mi się wtrącone baśnie, które jak się potem okazuje, również nie są tam przypadkiem.
Po jej skończeniu moja reakcja była taka:
1. odłożyłam ją
2. napisałam do mojej przyjaciółki, która skończyła ją w tym samym dniu "Co to ku*wa było?" (przepraszam za przekleństwo)
3. napisałam do mojej drugiej przyjaciółki, że błagam ją o to, żeby przeczytała tę książkę
4. położyłam się do łóżka (kończyłam ją w nocy), ale nie mogłam zasnąć, bo cały czas o niej myślałam
Uważam, że każdy powinien przeczytać tę książkę. Nawet po jej skończeniu naszła mnie taka myśl, że dlaczego w szkole mamy czytać jako lektury książki, które i tak w większości nam się nie spodobają/nawet ich nie przeczytamy/przeczytamy i zapomnimy etc. jak są pozycje takie jak właśnie Byliśmy łgarzami.
Wiem, że nie każdy się z tym zgodzi, ale proszę bez spin.
Na pewno wrócę do niej jeszcze wiele razy, bo wywarła na mnie ogromne wrażenie.
Na koniec mam do Was ogromną prośbę - przeczytajcie tę książkę.
Dajcie jej szansę, bo naprawdę warto.
W razie jakiś wątpliwości nie zniechęcajcie się, bo jak pisałam wyżej, tę historię należy poznać w całości.
